Lokale namen: fugufuguwiwiri1, malva2, marfa2,
weratiwiwiri (Sr), haro banaro (Ar), bisisuma,
dusu sma, matu pinda uwíi3 (Sa), kamferblad,
soldatenthee, wilde marva (SN).
Het afkooksel zuivert het bloed en vernietigt ziek-
tes. De rode thee is sterk urinedrijvend en laxerend.
Samen met bananenblad gekookt geneest de thee
gonorroe, ook al eet men daarna schildpad- of
hagedissenvlees’. In de tijd dat Rolander deze
observaties deed (1755) tierden de geslachtsziek-
tes welig in Suriname. Dat men van de oorzaak
nog weinig wist, blijkt wel uit de bijbehorende
dieetvoorschriften. Vandaag de dag kweekt bijna
niemand deze plant meer in zijn tuin, hoewel hij
nog wel medicinaal wordt gebruikt bij buikpijn,
nierstenen, geelzucht, hoge bloeddruk, hartklop-
pingen, koorts en kortademigheid
De bladeren, fijngewreven met die van mopé
(Spondias mombin) en vermengd met kokosolie
smeert men op wonden. Het poeder van fijnge-
stampte, droge bladeren wordt op wonden ge-
strooid om ze op te laten drogen. Arawak in
Powakka stampen de bladeren in een beetje water
en brengen het aan op slangenbeten. Ze baden ook
met een afkooksel bij puistjes. Om pijn te verzach-
ten worden opgewarmde bladeren als kompres op
kneuzingen gebonden. Als kleine kinderen last
hebben van mondinfecties (‘soro mofo’) wrijven
ouders met marfa-bladeren over hun tong. Marron-
moeders wassen hun baby’s met een kruidenbad
van deze plant om ze sterk te maken, huidirritaties
en darmproblemen (o.a. zuurte) te genezen en ze
te beschermen tegen het boze oog en fyofyo. Een
heet afkooksel van de plant doet dienst als geni-
taal stoombad. Marfa is soms ook een ingrediënt
van wintikruidenbaden.
Bron: Medicinale en spirituele kruiden van Suriname