Oker staat vooral bekend om zijn vruch-
ten, die gekookt als groente of in soep (‘okra-
brafu’, Sr) en saus worden gegeten. Als de vruch-
ten in plakjes worden gesneden of te lang gekookt,
worden ze slijmerig. In zijn dagboek uit 1755 geeft
Rolander een levendige beschrijving van de glib-
berige okersoep, die in die tijd als een geheime
lekkernij gold onder deftige blanke dames. De
soep zou oude en zieke mensen nieuwe kracht ge -
ven, en ‘diegenen die uitgeput waren door seks
weer revitaliseren’ (Rolander, 2008).
Het slijm van de okerplant heeft een aantal me-
dicinale toepassingen. De basis of de top van de
jonge okervrucht wordt afgesneden en de vrucht
wordt in een glas water gezet. Het slijmerige
water druppelt men in de ogen bij oogontsteking
(Raghoenandan, 1994). Vrouwen in de laatste
maanden van de zwangerschap wordt aangeraden
salade van gekookte okers of slijmerige okersoep
te eten ‘om de baby makkelijk naar buiten te laten
komen’.
Hoogzwangere vrouwen drinken soms
een thee van okerbloemen, een aftreksel van de
bladeren in alcohol of een mengsel van drie fijn-
gewreven okerbladeren en witte swit’sopi om de
bevalling op gang te laten komen en snel te laten
verlopen. In Brownsweg worden de wortels van
oker gekookt met een oneven aantal nengrekon-
drepepre–zaadjes (Aframomum melegueta) en ge-
dronken om de bevalling vlot te laten verlopen
en goed te kunnen persen. Soms voegen Marron-
vrouwen ook nog andere ingrediënten toe, zoals
de bladeren van malembelembe (Piper margina-
tum) en merkiwiri (Euphorbia thymifolia).
Volgens Edith Adjako zou een vaginaal kruiden-
bad met lang gekookte oker en konsakawiwiri
(Peperomia pellucida) en een paar druppels cas-
torolie ook helpen om het geboortekanaal te ope-
nen en de bevalling zonder inscheuren te doen
ver lopen. Traditionele vroedvrouwen gebruiken
ook een slijmerig okeraftreksel om hun handen
in te dopen als zij tijdens een bevalling de baby
eruit moeten trekken. Het eten van de glibberige
groente wordt daarom ook geassocieerd met een
soepele bevalling.
Het slijmerige aftreksel van de bladeren in water
kun je in je haar smeren tegen roos of om dread-
locks in je kapsel te draaien. Fijngewreven oker-
bladeren met buskruit vermengd en op de huid
gesmeerd geldt als een magische bescherming
tegen kogels. Volgens Ruben Mawdo kon je het
slijmerige mengsel langere tijd in een pot bewaren.
Price (2008: 228) vermeldt een Saramaccaans re-
cept voor ‘asilapáu kandu’ (Sa), bestaand uit een
bal van fijngeperste okerbladeren die onder het
bed bewaard moet worden. Stukjes van de blad-
massa in rum gedrenkt zou een lustopwekkende
werking hebben; een man kon zo wel drie vrouwen
hebben. ‘Okravruchten staan immers ook stijf van
de stam af’, zo luidde de verklaring van traditio-
neel genezer Tooy bij dit recept.
Okersoep met meerval en ‘kokori tomtom’ (bal-
letjes van boven het vuur gerookt cassavemeel)
wordt als voedseloffer bereidt voor de apuku, akan-
tasi en adumankama winti’s. Volgens Wooding
(1972) is dit voedsel voor mensen lagere sociale
status, dus ook geschikt voor de winti’s uit de
onderklasse van het geestenrijk.
Bron: Medicinale en Rituele planten van Suriname